Een fietsvakantie in NOA - (Maart / april 2010)
Wij kwamen vanuit BA in Salta aan op woensdag 17 maart 2010. Op een enkele bui na is het weer al die tijd prima geweest. Zowel overdag als ’s nachts prima temperaturen (midden tot eind 20 graden) Ook op grote hoogte hebben wij geen kou geleden. De wind was vaak wel fris maar de zon warm. Na een dag acclimatiseren en een dag voorbereiding vertrokken we op de fietsen die we van Analia hadden gehuurd. We hadden wel onze eigen pedalen meegenomen om dat we gewend zijn met klickpedalen te rijden. De tassen die we bij de fietsen huurden voldeden prima en waren makkelijk te bevestigen. Op aandringen van Analia werden we door een taxi in El Carill (ongeveer 40 km van het centrum van Salta) afgezet van waar we onze tocht starten. In twee etappes bereikten we Cafayaté. Je rijdt dan door de Quebrada de las Conchas, een kloof met prachtige rotskloven. In een van die kloven zaten twee muzikanten te spelen en zingen. De akoestiek was geweldig, echt kippenvel.
Na Cafayate met zijn wijnstruiken vervolgden we onze tocht over de gravelroute 40. Dit is een rustige weg met alleen af en toe een passerende 4-wheeldrive. We overnachten in El Carmen, Seclantas en Payogasto, net voorbij Cachi. We bleven daar een extra dag om Cachi wat beter te verkennen en om ons voor te bereiden op de beklimming van de Cuesta del Obispo (3348m). Wij vonden dit geen moeilijke beklimming en waren al rond de middag boven bij de Piedra del Molino. De afdaling was 54 km lang, echt kicken! Terug tot vlak voor El Carill.
Terug in Salta bleven we een dag om het tweede deel van de trip voor te bereiden samen met Analia. In verband met de komende paasperiode besloten we hotels in voren te boeken, wat we anders niet doen om ons niet te veel vast te leggen. We konden daardoor ook onze campingspullen bij Analia achterlaten en fietsten beduidend lichter richting het noorden. De tocht over weg 9 richting Jujuy was werkelijk adembenemend, na een mooie klim kwamen we in een nevelwoud. Alles extreem groen tot vlak aan de weg, je zit er echt middenin en omdat het licht daalt kun je er optimaal van genieten. Na een overnachting 5 km voorbij Yala kregen we een mooie klim richting Purmamarca. Het laatste stuk is daarbij nog best venijnig. Vanuit Purmamarca gingen we met een busje over een pas naar de Salines Grandes, de zoutvlakten waarover we mochten fietsen, een bijzondere omgeving omdat het voelt als fietsen over sneeuw of ijs. Met name omdat het ook knispert onder je wielen. Later zijn we op het hoogste punt van de pas uitgestapt en hadden we een prachtige afdaling op de fiets. De volgende dag reden we naar TIlcara. Route 9 blijft steeds langzaam klimmen. In Tilcara waren we getuigen van een indrukwekkende stoet mensen met instrument die vanaf de bergen terugkeren in Tilcara. Wij zetten onze fietstocht voort richting Humahuaca een wat grotere stad. De rit is deze dag maar 42 km lang en stijgt mooi geleidelijk 500m, het ging bijna als vanzelf. Hier zit je inmiddels boven de 2500m en dat is wel merkbaar.
De laatste etappe ging naar Iruya dat 78 km verderop ligt. Eerst een geleidelijke klim over route 9. Na de afslag richting Iruya is er bij Iturbe eerst een flinke afdaling waarna je dus weer opnieuw moet beginnen met de klim die deze dag van 2700m naar 4000m gaat. De weg is van grof puin, dat en de hoogte halen de snelheid er flink uit. Het is ook een lange klim dus je moet het rustig aan blijven doen. Wij waren rond 4 uur in de namiddag boven nadat we twee keer gestopt waren om te eten. Het is wel een fantastische ervaring om jezelf te realiseren dat je met je fietsje naar 4000m bent geklommen. De afdaling is prachtig maar lastig door het slechte wegdek. We bleven nog twee dagen in Iruya dat door een bui even van de wereld was afgesloten. We wilden met de lijndienst bus terug maar die kon ook de tweede dag Iruya nog niet bereiken. Gelukkig konden we meeliften met een Nederlands stel dat een auto gehuurd had. Na een avontuurlijke start, de wegen in en uit de rivierbedding waren op verschillende plekken flink beschadigd, bereikten we weer de top en van daaruit keerden we terug in Humahuanca. De volgende dag werden we door de taxi met Juan terug gebracht naar Analia waar we de fietsen achter lieten. Haar hulp en service waren van onschatbare waarde, vaak had ze al gebeld met het hotel voor wij er waren om te zorgen dat alles goed geregeld was en als het nodig was konden we haar bellen om te “tolken”. Mede door haar is dit een onvergetelijke trip geworden. Wil je meer lezen: www.antonitaenhenk.waarbenjij.nu
 Wij kwamen vanuit BA in Salta aan op woensdag 17 maart 2010. Op een enkele bui na is het...){kind=link}